'Ondertussen is er best wat aan de hand'
Dynamo Jeugdwerk van Lumens maakt zich sterk voor jongeren tussen de zeven en zevenentwintig jaar. En dat is belangrijk, vindt Nancy van Loon, want we moeten we er alles aan doen om alle jongeren perspectief te bieden in de Brainportregio.
Het gaat goed met de jeugd in Nederland – gemiddeld dan, want ondertussen is er best wat aan de hand”, stelt Nancy van Loon, die reeds vijfentwintig jaar met hart en ziel betrokken is bij Dynamo Jeugdwerk, in de jaren ’90 als jeugdwerker in De Bennekel, later als manager. Ze heeft gezien wat het neoliberaal beleid teweeg heeft gebracht en was medeverantwoordelijk voor belangrijke strategische veranderingen in het beleid van Dynamo Jeugdwerk om de gevolgen daarvan te pareren, of in ieder geval te verzachten. Van Loon: “Eén op de tien volwassenen in Nederland is te kwalificeren als kwetsbaar en bij jongeren zijn die cijfers nagenoeg hetzelfde.” Ze somt op waar deze jongeren een kwetsbaarheid ervaren: mentale gezondheid, ondermijning, aansluiting missen, en niet te vergeten de woningnood... “Door de neoliberale denkrichting van de afgelopen jaren heeft het idee postgevat dat er voor dit soort problemen een quick fix was: eerst bij beleidsmakers en politici, niet veel later ook bij ouders. Neem bijvoorbeeld problemen op school. De markt van huiswerkbegeleiding is booming geworden. Ouders willen dat het probleem zo snel mogelijk opgelost wordt, maar investeren we hiermee in het juiste?”
INSPIREREN, LEREN, WERKEN
Het onderscheidende bij Dynamo Jeugdwerk in vergelijking met andere benaderingen is dat niet de problemen van jongeren centraal staan, maar hun talenten. “Onze werkwijze noemen we ‘Inspireren, Leren, Werken’, oftewel ILW. Het idee hierin is dat jongeren door mee te doen aan workshops of door zich aan te sluiten bij een community, geïnspireerd raken om hun eigen talenten te ontwikkelen.
Hierdoor krijgen ze meer zelfvertrouwen en kunnen ze beter met problemen omgaan. Belangrijk is dat we hierbij werken vanuit de ontmoeting en dat er contacten gelegd worden.” Van Loon noemt een drietal voorbeelden van community’s die haar na aan het hart liggen: “Het Dynamo E-sports Center, voor alle gamende jeugd in en rondom Eindhoven. Door gamers ook fysiek met elkaar in contact te brengen, zorgen we voor een gemeenschapsgevoel en dat is belangrijk, juist in de ontwikkelingsfase waarin veel van deze (voornamelijk) jongens zich bevinden.” Het tweede voorbeeld is COMMIT040, dé plek voor de freerun - en tricking community in Eindhoven en omgeving:
“Sinds augustus 2018 vindt de community hier zijn thuisplek op Strijp-S. Samen met onze ervaren docenten wordt er gewerkt aan de ontwikkeling van de sport en een plek geboden aan jongeren uit verschillende culturen en achtergronden. Freerunning is een laagdrempelige en sociale sport, waarbij ieder zijn eigen ontwikkeling doormaakt. Dit is anders dan de bekende traditionele sporten. Jongeren voelen zich hierdoor vaak thuis en op hun gemak. Commit040 zet vooral in op de community, elkaar ondersteunen binnen de sport.” En dan is er NADA, de community voor jonge bi-culturele queers: “Tolerantie is voor ons een belangrijk speerpunt. De Lhbtqi+-gemeenschap (in één woord ‘queer’) hoort er gewoon bij. NADA biedt een veilige plek aan queer jongeren met een biculturele achtergrond.
Samen zorgen wij voor een veilige ontmoetingsplek, een plek waar zij gelijkgestemden kunnen ontmoeten en waar ze kunnen onderzoeken welke ondersteuning er eventueel nodig en mogelijk is voor hen.” Van Loon onderkent dat voor problemen in de ontwikkeling van jongeren de expertise van GGZ en Jeugdzorg onontbeerlijk zijn, maar benadrukt het belang van community’s, juist voor jongeren met een kwetsbaarheid. “Een community biedt context en houvast, ook op de langere termijn. En gezien de wachtlijsten in de reguliere gezondheidszorg, kan dat van groot belang zijn. Dynamo Jeugdwerk is niet dé oplossing, maar wel een belangrijk onderdeel van de oplossing.”
GENERATIEVERSCHILLEN - ‘De jeugd is opgegroeid in een wereld waar digitalisering een feit is en kan zich een wereld zonder mobiele telefoon nauwelijks voorstellen.’
Een andere kwestie waar Van Loon graag aandacht voor vraagt, is het probleem van generatieverschillen. “De jeugd van tegenwoordig is opgegroeid in een wereld waar digitalisering een feit is. Ze kan zich een wereld zonder mobiele telefoon nauwelijks voorstellen. Dat maakt dat generatieverschillen groter zijn dan vroeger, maar ook dat generaties veel van elkaar kunnen leren. We moeten ervoor zorgen dat ze met elkaar in gesprek blijven, dat is óók belangrijk in het tegengaan van vereenzaming.” In gesprek blijven en community-vorming vormen de rode draad in de carrière van Van Loon, die inmiddels een kwart eeuw beslaat. In die jaren heeft ze haar werk ingrijpend zien veranderen.
“Toen ik begon, trokken we zelf de wijk in, gingen we naar Eindhovense focuswijken als De Bennekel, Doornakkers en Woensel-West. Nu zien we ook meer jongeren uit midden- of hogere inkomens bij ons langskomen.” En dan een welgemeende hartenkreet: “Ik vind dat er een grotere taak voor het bedrijfsleven ligt, in het voor haar werknemers en hun omgeving een bijdrage leveren voor de maatschappelijke voorzieningen, zodat gemeentes in onze regio meer focus kunnen leggen op de aandachtsgebieden. Het werk in aandachtsgebieden moet immers niet in de verdrukking komen, want ja..., ondertussen is daar best wat aan de hand!