door Ankita Mukherjee & Willem Wouterse
De groei van Eindhoven als brainport-regio vraagt om een getalenteerde beroepsbevolking van over de hele wereld, wat de weg vrijmaakt voor een snelle internationalisering. Ankita Mukherjee ging in gesprek met de Britse expat Carrie Shimakawa, een inwoner van de expatrijke wijk Meerhoven.
Expats bevinden zich vaak in een bubbel van mede-expats, waar ze steun en advies vinden over kinderopvang, gezondheid, werk en onroerend goed. Lokale bewoners vertrouwen traditioneel op hun netwerk van vrienden en familie voor steun. Hoewel expats en locals aanvankelijk in gescheiden bubbels leven, hebben deze bubbels poreuze grenzen, en bewegen mensen over en weer.
Carrie, die in 2013 naar Hilversum verhuisde en zich in 2014 in Eindhoven vestigde, hield zich tien jaar bezig met het opvoeden van drie jongens met haar in Japan geboren echtgenoot. Elke week toegewijd Nederlandse lessen volgen was cruciaal voor haar snelle integratie in de Nederlandse samenleving. “Er was geen groot, champagneknallend moment waarop Eindhoven ineens als thuis voelde,” legt Carrie uit. “Het gevoel van thuis ontwikkelde zich beetje bij beetje, onderweg in elke nieuwe fase van mijn leven als moeder en bij het maken van vrienden, zowel internationaal als Nederlands.”
Nu Carrie haar ‘expatbubbel’ heeft overstegen, ziet ze haar Nederlandse vrienden als essentieel voor haar sociale leven. Ze merkt echter een uitdaging op: “Mijn Nederlandse vrienden hebben een langer gevestigd netwerk van familie en vrienden, en kunnen minder vaak afspreken. Dat is niet iets Nederlands, dat is een lokaal ding: wie niet is ontworteld, zoekt niet wanhopig naar een nieuw sociaal netwerk.”
Onder expats variëren ervaringen per individu, beïnvloed door factoren zoals gezinsstatus, inkomen, zorgtaken, taalvaardigheid en sociale kringen. Ras en etniciteit hebben ook invloed op deze ervaringen. De Engelse Carrie wordt vaak aangezien voor een local, totdat, zoals ze het zegt: “Ik mijn mond open doe en mensen een buitenlands accent horen.” Haar man Masaki, oorspronkelijk uit Japan, wordt vaak gezien als ‘een buitenlander’, terwijl hij zijn opvoeding voor een deel in Nederland genoot.
Masaki en Carrie spreken thuis Nederlands en Engels en voeden hun drie jongens op als Nederlanders.
Hun gezin belichaamt de rijke lappendeken van ervaringen en complexiteiten binnen de expat gemeenschap.